.

Wij woonden allebei aan ‘t zuideropgaande toen wij verkering kregen, maar wij hadden elkaar natuurlijk al veel vaker gezien, en we hadden ook zo nu en dan wel eens een scharreltje gehad maar echt verkering kregen we in de zomer van 1957 op een kermis bij café Heins aan de Toldijk daar zag ik dat kleine knappe meisje staan en dacht nu is het mijn kans, de Toldijk was net buiten Hoogeveen in de gemeente Ruinen want een kermis was in de strenge gereformeerde gemeente Hoogeveen niet mogelijk en daar profiteerde Ruinen van. En die verkering was dan ook zo hecht dat we regelmatig bij elkaar over de vloer kwamen, echter niet zo als tegenwoordig dat ze bijna dag en nacht bij elkaar zijn. Als je in de jaren’60 verkering had dan was je Zaterdagavond en Zondagavond bij elkaar maar het mocht ook niet later worden dan 12 uur en als dan na een jaar en het bleek serieus te zijn dan mocht je van de ouders van het meisje ook op de Woensdagavond een poosje komen maar wel om 11 uur naar huis want de andere morgen moest je weer vroeg op om naar je werk te gaan en je waagde het ook niet om te lang te blijven want als a. s schoonmoeder vond dat het wat te lang duurde werd er geroepen uit de slaapkamer! Is het nou nog niet laat genoeg. En als je het dan toch waagde om nog even langer te blijven ging de deur van de slaapkamer even open en dicht in de veronderstelling dat je zou denken ze komt er aan. En om ruzie met a s schoonma te voorkomen besloot je dan toch maar om weg te gaan. Na 3 jaar waren we er van overtuigd dat we samen verder wilden en besloten om eens uit te kijken naar woonruimte voor een eigen nestje om dan te gaan trouwen ja je leest het goed trouwen want samenwonen of hokken zoals het in de volksmond werd genoemd dat deed je toch niet, nee dat was niet netjes.

Arendje woonde op Zuideropgaande nr 60 en ik op nr 84 bij de meule en dan spreek je elkaar nog wel eens en als je dan al zolang verkering hebt dan ga je eens uitkijken naar woonruimte want dat was in de jaren ‘60 ook al schaars, er werden veel noodwoningen gebouwd en in lege kippenhokken werd woonruimte gemaakt, ook waren er nogal veel mensen die als extra inkomsten een stukje van hun huis verhuurden, via een kennis hoorden wij dat bij Engbert Hagedoorn ook aan het Zuideropgaande ‘t kamertje leeg kwam, Engbert woonde ook aan het zuideropgaande bij het Jan Wintersdijkje hij was enigst kind en woonde alleen in een heel groot huis waar vroeger een café een bakkerij en een kruidenierswinkel in zaten en een deel daarvan verhuurde hij. Dus wij de stoute schoenen aangetrokken en maar eens een avond naar Engbert om te praten over de verhuur van dat gedeelte van zijn woning maar aan ‘t einde van de avond wisten we niet als je hem nou bij de kop of bij de kont had want Engbert had helemaal geen oren naar jou problemen want Engbert was een oude vrijgezel die wilde niks liever als over vrouwen praten dus dat schoot niet op, Engbert was ook niet bepaald een knappe kerel, en Engbert was ook een stevige drinker en daarbij hij was ontzettend scheel, als je met hem praatte wist je nooit wie hij aankeek en dat was nog wel eens verwarrend. Dat was natuurlijk ook de reden dat de vrouwen niet voor hem in de rij stonden alhoewel Engbert niet onbemiddeld was.

Tot dat ik op een Maandagavond Jan Schonewille tegenkwam, Jan was de buurman van Arendje en werkte bij Rieks Boertien op de Bontweverij in Slagharen en die wist ook dat  wij trouwplannen hadden dus zei Jan tegen mij morgen wordt Rieks Boertien zijn huis aan de Carstensdijk verkocht want Rieks woonde vroeger naast zijn schoonouders aan de Carstensdijk 3/5 en dat was nog geen kilometer bij ons vandaan maar toen zijn schoonouders allebeide overleden waren wilde de familie het huis verkopen. En aangezien Rieks een gedeelte van zijn schoonvader huurde wilde die dat gedeelte natuurlijk graag zelf kopen want als een ander het kocht moest Rieks met Umpie verhuizen maar het hele huis dat werd Rieks te duur want het was al ingezet op 10.000 gulden nou en dat was in die tijd een hoop geld, dus Rieks wilde graag met iemand samen het huis kopen vandaar dat Jan Schonewille mij die tip gaf ik heb dan ook ‘s avonds direct toen mijn vader terug kwam van zijn werk hem verteld dat het huis van Rieks Boertien verkocht werd op een publieke verkoop bij Café van Berend Fieten aan het zuideropgaande dus mijn vader was één en al oor. Op zo’n moment dacht mijn vader niet lang na en besloot meteen  wij gaan vanavond even kijken, nou zo gezegd zo gedaan wij zijn direct na ‘t eten naar Rieks gegaan en samen zijn wij met een zaklicht door het huis gelopen want het elektrisch was afgesloten en wij moesten samen ook nog een plan maken want de verkoop was de andere dag al bij cafe Fieten aan ‘t zuideropgaande dus er was geen tijd te verliezen en ook niet om te overleggen met de bank. Wij spraken ‘s avonds af om de familie niet te laten merken dat Rieks het huis graag wilde hebben, we besloten dat mijn vader het huis zou kopen en als de hamerslag gevallen was dan nam Rieks voor de helft zijn gedeelte weer over. Dat was natuurlijk wel een vertrouwenskwestie maar dat hadden de mensen toen nog. Rieks zei toen tegen mijn vader: Berend wat jou die kant waard is dat is mij deze kant ook waard dus ik sta jou half dat wil dus zeggen dat Rieks onder toezicht van de notaris meteen de helft waarin hij woonde overnam.

Het was Dinsdagmiddag 7 Maart 1961 de dag van de publieke verkoop het hele café bij Berend Fieten zat vol meestal meer kijkers dan kopers maar dat is bij zo’n  verkoop normaal de paander leest eerst de condities voor en verteld dat het hele pand is inzet op 10.000 gulden het zou dus best nog wel eens een zenuwslopende middag kunnen worden. In de jaren ‘60 ging een publieke verkoop nog bij opbod later is dat anders geworden en nou gebeurt het allemaal bij afslag, het was dus toen zo wie het meeste bood was koper maar je kon het mekaar dus ook wel duur maken en de paander begon dan ook bij 10.000 gulden en als je dan knikte of de vinger opstak, soms gebeurde het dat iemand aan zijn oor peuterde en de paander dacht dat hij de vinger opstak om te bieden wat soms wel eens problemen gaf want bij elke bieding kwam er weer 100 gulden bij en zo waren er de eerste paar duizend gulden nogal gauw bij maar toen werd het voor de meeste bieders toch te duur en de een na de ander hield zich stil op 2 na en dat was mijn Vader en Geert Kroezen want Geert wilde ook graag zo’n dubbel huis hebben voor twee jongens van hem, maar ik begon hem al een beetje te knijpen want ik dacht elke duizend gulden die als er bij komt moet ik er 500 van betalen en waar haal ik dat geld vandaan, maar mijn Vader en Geert boden door en wij zaten al over de 15000 gulden en ik dacht bij mijzelf van mij mag je wel stoppen want ik kan dit nooit betalen geeft Geert maar geluk dan zijn wij er af,  mijn vader wist van geen ophouden die durfde wel een gokje te wagen.     Zo tussendoor keek ik mijn Vader eens aan en die knikte van ‘t komt wel goed wij redden dat wel en ik had daar dan ook alle vertrouwen wel in maar in elk geval het kwam zo ver dat bij 15900 gulden er een stilte viel en mijn Vader er nog een keer over ging en Geert Kroezen hield zich stil, en op 16000 gulden sloeg de paander af en zei Berend Kikkert heeft geluk en is de koper, en dan begint het geroezemoes in de zaal en hoor je de mensen fluisteren van wat moet Berend Kikkert nou met dat huis van Klaas Slachter maar toen Rieks Boertien en Stoffer Kikkert bij de Notaris aan de tafel moesten komen om de voorlopige koopakte te tekenen toen had het volk in de gaten waarom als Berend Kikkert ‘t huis van Klaas Snippe (Slachter) gekocht had. Om van de schrik te bekomen hebben wij maar een borrel genomen de akte werd getekend en toen heb ik direct maar even naar  Hoogeveen gebeld naar Notaris Fledderus want daar werkte mijn a s vrouw om haar het heugelijke nieuws te vertellen dat als wij het huis aan de Carstensdijk gekocht hadden, zij was dol enthousiast en zei komt mij dan maar gauw halen nou dat was voor mij geen probleem dus ik op de fiets en rap naar  Hoogeveen gefietst om mijn verloofde op te halen en samen zijn wij weer terug gefietst naar Hollandseveld. Wij kwamen bij Arendje haar ouders in huis stappen toen ze net aan ‘t eten waren want wij hadden onderweg een beetje ummedauweld want er komt dan zoveel op je af en zodoende waren wij wat aan de late kant maar toen  wij binnen kwamen keken ze raar op omdat ik daar ook bij was en Arendje zijn vader had schijnbaar wat in de gaten want hij vroeg dan ook meteen wie heeft vandaag het huis van Klaas Slachter gekocht en toen hebben wij hem verteld dat mijn Vader dat gekocht had maar dat het huis voor ons was, het werd even stil aan de tafel want ze moesten toch even van de schrik bekomen maar toen feliciteerden ze ons allemaal met ons nieuwe stekkie.

Ondanks dat de prijs hoog was in die tijd waren wij er toch blij mee en Rieks Boertien al helemaal want die kon blijven wonen waar als hij woonde en wij waren ook blij want wij konden gaan trouwen wij hebben dan ook direct plannen gemaakt om in ondertrouw te gaan en de trouwdatum werd vastgelegd op 10 Mei 1961 dat was op een Woensdag voor Hemelvaartsdag dan hadden wij meteen een lang weekend. Maar eerst moesten er nog andere dingen geregeld worden want er moest immers ook nog geld komen om het huis te betalen maar daar hadden wij ook nog weer een beetje geluk mee want bij de Notaris waar Arendje werkte die was ook Voorzitter van de spaarbank in Hoogeveen en mede doordat Arendje een goede band had met Notaris Fledderus stond die dus aan onze zijde kijk en als je maar eenmaal een goeie kruiwagen hebt dan kom je een eind weg, en zo kregen wij ook voor die tijd een dikke hypotheek van 5000 gulden en dan te bedenken dat ik maar 70 gulden in de week verdiende kun je dus nagaan dat er in een periode van 50 jaar wel een heleboel veranderd is, maar wij zijn dus op 10 Mei 1961 getrouwd in  Hoogeveen. Het spaargeld dat wij samen bij mekaar gesprokkeld hadden waren wij nodig voor het huis want eigenlijk hadden wij er geen rekening mee gehouden dat wij een huis zouden kopen, maar ach mijn Vader zij al wij komen er wel en daar hadden wij alle vertrouwen in dat het goed kwam. En zo als je kunt zien zijn wij er ook wel gekomen alhoewel dat het inrichten nog wel kopzorgen gaf want het geld was op, maar een goedkope tafel en 4 stoelen konden er nog wel af en ach een kachel die ben je toch nog niet nodig want het was nog maar Mei en er was een grote tuin bij voor aardappels en groente maar het is best wel eens moeilijk was om elk half jaar weer 260 gulden op te brengen en tussendoor ook nog proberen dingen te vernieuwen en als je getrouwd bent is de kans ook groot dat er kindertjes komen want geboortebeperking stond nog in de kinderschoenen, na anderhalf jaar werd onze dochter Meta geboren en dan kom je dus in aanmerking voor kinderbijslag dat is dan weer mooi meegenomen, maar als dan de kinderbijslag weer binnen kwam konden we weer een half jaar verder. Wij hebben 18 jaar met veel plezier aan de Carstensdijk gewoond, onze kinderen zijn er geboren en opgegroeid en in 1979 hebben wij het verkocht aan Henk Fieten die ging toen trouwen met Femmie Boertien en dat was weer de dochter van Rieks Boertien met Umpie, maar toen  wij begonnen zijn met de leesmap wilden wij toch liever in het dorp wonen dus zodoende hebben wij een huis in Elim gekocht waar als wij ook al weer 28 jaar met veel schik wonen.

Maar ja wij worden ook ouder en de kinderen zijn allemaal de deur uit en nou wordt het huis ons veel te groot en hebben wij dan ook besloten om het maar te verkopen en wat kleiner te gaan wonen, en binnen niet al te lange tijd gaan we verhuizen naar een ouderenwoning aan de Prieswijk waar we alle voorzieningen gelijkvloers hebben.

Elim Januari 2009